Litouw en

Woensdag 19 juli rijden we zuidwaarts, Litouwen in, we reden  naar Klaipede, Laukzeme, Sudeny akmuo (Litouws voor steen). Het betrof een holle steen (56.078900 /21.211200); er lagen heel wat stenen in de directe omgeving, maar niet op hun eigen plaats, het voelde er erg verstoord en ik kreeg maar moeizaam contact: Ik weet ’t niet, zal wel luisteren.

Later liet Odilia weten dat ze wel contact had kunnen maken en hem ondersteuning zou geven.

 

Niet ver hier vandaan liggen bij Mosédis (56.152965 / 21,5648, ruime parkeerplaats) twee stenen vlak bij elkaar. Het pad volgend vonden we eerst een wat kleinere en verderop in een hele grote kuil een flink grote. Silales Kulis (= kuil) en Dubenete akmenys.

Odilia liet weten al contact te hebben met de grote en dat ​wij de kleinere met rust moesten ​laten anders zou ’t te veel voor ‘m kunnen zijn, hij zou wel meeluisteren met ons gesprek met de grote.



Die voelde heel levendig en helder, had dus al contact met Odilia en vertelde dat de andere steen ’t moeilijk had omdat mensen er geld in gooiden en dat hem helemaal niets zei. Wat moet ie daarmee? De mensen snappen er helemaal niets van, en met alle respect, jullie toch eigenlijk ook niet? Jullie komen hier alleen om het Grote Lichtwezen te brengen; maar anderzijds: hoe hebben jullie ons kunnen vinden, daar snap ik weer niets van; ik neem aan dat jullie je eigen cultuur hebben, en dat zeg ik om aan te geven wat een verschil er tussen ons is en hoe bijzonder dat we toch met elkaar in gesprek zijn. En dan het tijdsverschil, echt werelden van verschil, ik ben heel benieuwd naar de nieuwe tijd en mijn taak daarin; en ik zal de andere steen daar ondersteunen zoveel ik kan. Margrete gaf aan dat de techniek waarmee wij ze gevonden hadden, internet en gps, te ingewikkeld was om uit te leggen maar wel fijn dat we ze gevonden hadden!

Hij vervolgde nog met Heel veel dank, ook aan jullie reiswezens, ze hebben goed voorwerk gedaan en verdienen veel bonuspunten. Nou ja zeg!

 

Die woensdagavond kwamen we aan in Puoké, Lietuvos akmuo (56.190321 / 21.897915), op een ruime parkeerplaats waar nog aardig wat mensen even langskwamen. De immense steen lag op een verlaagd veld, bijna zo groot als een voetbalveld, met een vijver vlakbij. Aan de achterkant was een trap geplaatst zodat je makkelijk naar beneden kon. Hele  families zaten er te poseren voor foto’s. De reiswezens kwamen vertellen dat Odilia al contact  had, hoewel ie aanvankelijk lag te slapen. Wij zijn daar blijven slapen, later op de avond werd het wel rustiger qua mensen.

De volgende ochtend  op donderdag 20 juli, zijn we contact gaan maken. Hij bleek heel vriendelijk, en blij met het contact met het Grote Lichtwezen, redelijk tevreden met de bezoekers, meestal blije mensen, en vooral blij met de kinderen. Het was vaak heel rustig hier, dank aan ons dat wij het Grote Lichtwezen met ons mee gebracht hadden en fijn dat we echt contact met elkaar konden hebben; en of we wilden doorvertellen dat als meer mensen dit wilden doen ze zeer welkom zouden zijn.

Waarvan acte!

Hierna bezochten we ook in Mosédis het stenen/megalieten museum. Binnen een puike collectie stenen in zeldzaam mooie conditie. In het park had een megalieten-liefhebber megalieten uit heel Litouwen en enkele andere landen​ verzameld, wat een enorme inspanning moet zijn geweest, ook financiëel,. Het zag er op zich prachtig uit, maar als je beseft dat al deze stenen dus verplaatst zijn en hun lichtwezen daarmee vernietigd is, is het moeilijk om er nog met een prettig gevoel rond te lopen. Wat een vernietiging van lichtkracht !

In het museum hingen ook posters en foto’s van nog bestaande megalieten, waaronder enkele die wij niet op onze lijst hadden staan. We zochten contact met Odilia, die aangaf in één bijzonder geïnteresseerd te zijn: mukas.
Toen beseften we nog niet welk een avontuur ons hier te wachten zou staan!​