Project de Schelde

Ook in deze tijd hadden we overleg met Odilia over ons project rondom de Slag om de Schelde (1945). Wat veel mensen niet weten is dat dit verreweg de grootste veldslag van WO2 is, veel groter qua inzet en aantal slachtoffers dan b.v. Arnhem. Ook veel minder aandacht bij herdenkingen (herdenkingen werken helend, er wordt verbinding gemaakt, wat gevoeld wordt en bevrijdend werkt voor de zielen die er nog vast zitten).

Odilia geeft aan dat we bij Westkapelle de twee kanten van de dijk moeten opzoeken, aan zee, maar ook aan de landzijde, waar veel is overstroomd , en verder bij Vlissingen en bij Breskens, Het gaat vooral om de waterwezens, want die dragen het verder; jullie moeten dus dicht bij het water zien te komen. Als jullie daar gaan voorbereiden reis ik met jullie mee om in te voelen, jullie kunnen dus steeds een beroep op mij doen, maar overleg ook zeker met de Deva-van-het-gebied zelf.

Ter voorbereiding hierop: neem genoeg rust, je energie is je kracht, en vergeet niet dat alles van de laatste tijd nog bij jullie beiden sterk doorwerkt.

 

De volgende dag reageerde Odilia nogmaals over onze voorbereiding voor de Schelde, Margrete en ik zouden eerst samen een verkenning doen, pas in september met anderen erbij. Odilia: Ik hoorde Zeeland, dat gaat snel komen, fijn, ik proef opwinding. Welke plaatsen precies? Over Westkapelle hebben we het al gehad, dan Vlissingen, en Breskens of Terneuzen. Breskens resoneert veel sterker. Je zei ook: in het land. Ja, wat eerst zee was. Je bedoelt het gebied dat toen onder water is gezet; de dijk bij Westkapelle is door de Engelsen gebombardeerd om Walcheren onder water te zetten; de avond tevoren is de bevolking gewaarschuwd met pamfletten uitgeworpen vanuit vliegtuigen. Juist, maar de natuurwezens zijn niet gewaarschuwd, en er zijn er velen verward geraakt en vast komen te zitten, en nog steeds. En bij Vlissingen is hevig gevochten, voor de mensen zijn er herdenkingen geweest en een monument, voor de natuurwezens nooit iets. En ik weet niet of ik dat kan vragen, maar voor die plaatsen zou het fijn zijn als je trommels meeneemt, die klank zal daar goed werken. Doen we! En jullie pilaartjes en reissteen mee! Wij weten trouwens helemaal niet of er in september mensen met ons mee gaan, het is een flink eind rijden. Jawel, die komen wel, zeker. En als  er nog iets is, we kunnen morgenochtend ook nog contact hebben, dan kun je nog even navoelen of er nog iets geregeld moet worden. Ja fijn

 

Een paar dagen later komt Odilia weer terug over de Schelde, ze zegt: Er wordt gevraagd naar de datum, er wordt met groot ongeduld gewacht door de natuurkrachten daar, ze snakken naar ondersteuning, ze wachten al zo lang, er is nog nooit aan de natuurwezens daar gedacht, er is zo veel met ze gebeurd toen, maar geen enkele herdenking voor ze, en nu is er eindelijk licht.

Het is belangrijk dat jullie dan je klankstaven meenemen, en de tingha’s, de naam ervan resoneert met de klank ervan en ze hebben een sterke werking; en jullie kleine klankstaafjes ook. Jullie kunnen ondertussen al passende stenen selecteren, en je ook voorbereiden hoe jullie met klank op de veerboot kunnen werken. Bij Vlissingen zouden jullie meer aandacht kunnen geven aan wat er met de mensen is gebeurd; het luchtorgel daar bij het water is wel bijzonder, mooie klank die door de wind ver wordt meegenomen.