Vertrek uit Sofia

De volgende dag afscheid, in de auto was Frits opmerkelijk stil, als ik dat zo mag zeggen (want ik kan natuurwezens niet horen, maar het voelde wel zo), en zei dat tegen ‘m. Hoe kan jij dat nu weten, je kan me niet  eens horen! Het voelt zo. Volgens mij hou je iets verborgen. Als je ergens mee zit kun je ’t maar beter delen.

Nou, wat ik lastig vind is dat ik soms bij mensen andere dingen in hun licht zie dan wat ze vertellen. In mijn wereld zien we aan elkaars licht gewoon wat er is, niemand houdt iets verborgen want alles is open. Je bedoelt zeker gisteravond bij de opstellingen? Ja, waarom vertellen ze iets anders dan wat er is? Dat is mij ook opgevallen, we hebben het er al ’s eerder over gehad, ik vermoed dat het met hun geschiedenis te maken heeft, veertig jaar onderdrukking en in angst leven is niet niks, maar ik vond het wel mooi dat door de opstellingen juist wel elke keer de waarheid naar boven kwam, er was geen ontkennen aan! Maar voor mij was het soms heel verwarrend. En kon je je niet inzetten zoals je zou willen. Ja, precies! Ik snap dat dat frustrerend voor je moet zijn geweest. Nou zeker!

Er was ook nog een vrouw die drie jaar in Alkmaar, Nederland, heeft gewoond, kon jij dat aan haar zien? Nee. Wel   bij jullie,zodra jullie iets over Nederland vertellen, zie ik allerlei lichtjes aan en uit gaan. 

Het was een warme ochtend, zo’n ochtend dat je kan verwachten dat er slangen op stille wegen op het asfalt liggen, zich op te warmen. En ja hoor, ik had er eentje weten te ontwijken, maar later was het raak! We stapten uit, en hij  leek dood. Margrete pakte een stok en raakte ‘m aan. Ik: ssjsjssjs, een luid sissend geluid, ze schrok zich een beroerte, ik lachen natuurlijk, zij ook wel, maar meer als de bekende boer. Kunnen we ‘m meenemen, vroeg Margrete, en pakte ‘m bij de staart. Ik nog een keer: ssjssjssj, en weer schrok ze heftig. Wat een lol, hoewel het tegelijk ook heel spijtig voelde, zo’n mooi dier. Frits: je plaagt ‘r wel erg hoor! Ja, maar we heen / hebben  er ook allebei erg om gelachen. Naar Margrete: ben je boos? Ach, we kennen ‘m toch, daar houdt ie van! Ik kan er wel tegen.

 Hoe vind je dat voor de slang? Jammer natuurlijk, maar zo gaat ’t nu eenmaal, ik  heb ‘m niet gezien. We onderzochten de slang nog even, waar zou z’n hart zitten? Aan Frits: heb jij een hart? Natuurlijk niet! En chakra’s?

 Ik ben een en al chakra! En kun jij bij ons chakra’s zien? Bij jullie zie ik overal lichtjes, de een meer de ander minder, en jullie noemen sommige dan een chakra. Moet jij nu niet gaan schrijven, anders ben je alles weer vergeten!

Op de snelweg: zullen we stoppen voor thee? Frits: Geef mij maar een borrel! In onze thee pauze kijkt Frits toe hoe  ik zit te schrijven. Ik vind het geen leuk gezicht, dat schrijven van jou, ik snap dat dat nou eenmaal zo moet, maar ’t  komt wel allemaal uit je hoofd, geen prettige energie. En over je iets herinneren: ik heb geen geheugen. Maar soms  weet jij je heel goed dingen te herinneren. Maar niet door mijn geheugen, ik werk alleen met plaatjes die ik gezien    heb, die kan ik weer oproepen en dat kan ik dan doorgeven aan mensen. Maar wat we gisteren hebben besproken  daar heb ik geen plaatjes bij, dus daarmee kan ik je niet helpen. Margrete: maar soms gebruik je ons geheugen om  dingen door te geven, toch? Als jullie plaatjes hebben kan dat ja.
Kun jij aan Margrete zien wanneer ze gespannen is? Ja,als alle lichtjes door elkaar gaan, en dan zitten er donkere stukjes tussen, soms lijkt van alles wel losgeschoten.
Hoe zie je mijn lichaamswezen? Als een lichtwezen, vooral bij je hart. Is ie altijd met het hart verbonden? Ja, anders is ie dood. Kan hij bij mijn tenen komen? Ja, en bij je hoofd ook, maar liever niet. En je mag je auto wel ’s vertellen wat er gaat gebeuren! (naar een Fiat garage in Subotica, Noord Servië, voor een grote beurt en om het spruitstuk van de uitlaat te vervangen). Nu we het er toch over hebben Frits, kun jij zien of elk onderdeel van de auto een eigen natuurwezen heeft? Jawel, maar als je contact wil kun je dat toch beter doen met het autowezen, of b.v. met het motorwezen,die aparte onderdelen-wezens zijn wel erg klein hoor. Of met het wezen van de monteur, of hun warmtewezens, hun hartenkracht, jullie noemen dat geloof ik eerder betrokkenheid of inzet. Eigenlijk net zoals dat werkt bij opstellingen.
Bij Eldi was dat heel vreemd, hij heeft een opleiding gedaan voor automonteur, maar bij jouw auto had hij totaal geen warmtewezens, terwijl je auto toch een soort motor heeft die ze hier niet kennen (rijdt op aardgas, cng). Hij heeft niet eens onder de motorkap gekeken. Dat is mij ook opgevallen, ja.

Iskarkloof