Verder na het bezoek (vanuit Albanië naar Macedonië)
Als ik de auto start, zeg ik bij wijze van grapje tegen de auto: Mijn excuus dat je weer die slechte weg op moet! Grappig genoeg pakt Frits dit serieus op: Het autowezen voelt zich dankbaar dat je zorg aan ‘m besteedt. Dan heb ik gelijk een vraag: Hoe ervaart ie het rijden door de bergen? Wel zwaar met zoveel bagage.
Frits heeft ook een vraag: Die kleintjes (hij bedoelt de kuikens van de kippen), waarom worden die ’s nachts in een doos met een dekentje gedaan, en niet bij de moeder gelaten? Anders worden ze door de ratten opgegeten. En Frits heeft nog meer vragen: Daar in de schuur bij het afgebroken huis, zit nog een huisgeest; die is echt heel ongelukkig. Hij zit maar te wachten, er komt nooit iemand en zo zijn er heel veel hier, zoveel lege huizen. Willen jullie voor ze zingen en iets lekkers voor ze neerleggen? Jullie aandacht voor ze helpt ze los te komen, ze wakker te maken en in beweging te brengen om een andere woning te gaan zoeken. Denk jij dat als mensen een leeg huis achterlaten het beter is als ze dat afbreken? Ja want in dat geval gaan ze met de bewoners mee naar hun nieuwe woning, of ze gaan op zoek naar een nieuwe woning.
Dan heb ik nog een vraag voor jou: Wat vind jij lekkerder, wijn of raki? Wijn, met die raki is zoveel gebeurd!
Margrete had gezien dat Frits eerst nog een maatje bij zich had, maar na enige tijd was die vertrokken. Voelt het wel goed, dat nu je alleen bent? Ja hoor, ik heb veel geleerd. Leren, daar heb jij toch een hekel aan? Ja, op jullie manier, zo serieus met boeken en zo, maar hier gewoon van het leven geleerd, over liefde, en hoe jullie mensen daar iets moeilijks van maken. Jullie maken je hele leven zo veel dingen heel gecompliceerd.
We reden dwars door Albanië richting Macedonië; Frits had ons gevraagd ook in dit land een ritueel te doen voor de huisgeesten in de vele verlaten huizen. Ik zag een mooie plek vlak langs een rivier, maar hij gaf aan dat deze plek absoluut niet geschikt was: Hier is ooit verschrikkelijk gevochten. Klopt, zei Margrete, ik krijg allemaal beelden van mannen met hooivorken die elkaar te lijf gaan. Dus een stukje verderop. Maar de spanning was wel gevoeld, en opgepakt…
Op onze slaapplek aan een riviertje waanden we ons ongestoord, maar er moest nog wel een auto langs, dus de motor weer gestart om ‘m even opzij te zetten, Frits had die andere auto niet gezien en sprong gehaast de auto in door het (gesloten) raam, hij dacht dat ik verder ging rijden. Klein misverstandje.
- Kroniek
- Kroniek 2015
- Januari
- Februari
- Maart
- April – op weg naar Baarle Nassau
. – cursusdag
. – Bentheim, de Felsensee
. – via Babs naar Italië
. –Slovenië (Kobarid & Bled)
. – Slovenië (Kranska Gora & Postonja)
. – Kroatië (Pilvica Jezera & Jase-novac)
. – Bosnië (Visoko)
. – Bosnië (Srebrenica & Sarajevo) richting Montenegro
. – Montenegro
heuvels bij de rivier de Drim . – Albanië
. – op bezoek bij de familie
. – wandeling
. – in de avond
. – flinke kater
. – afscheid.
. – verder na het bezoek.
. – in de nacht
. – diverse gesprekjes met Frits
– Macedonië en Stobi
– Kratovo en Covec Kamen
– Kokino
– supermarkt en hondje