Slovenië (Kobarid & Bled)

We reden richting Kobarid, een streek met prachtige kloven, naar het museum van WO1, met vlakbij de vele nog oorspronkelijke loopgraven langs de rivier de Soca, met een enge hangbrug erover heen. We moesten er wel overheen want aan de overkant van die rivier moesten we zijn bij de Kozjak grot. Op die plek was een Italiaanse legereenheid op de vlucht vanaf de rots de diepte ingesprongen, Frits gaf aan: precies daar waar de waterval neerkwam, dus we moesten ons enigszins door het water waden (heel koud!). Ter herdenking van deze gebeurtenis hebben we daar een helingsritueel gedaan, waarvan Odilia aangaf dat het zeer veel indruk had gemaakt juist omdat deze gebeurtenis in de vergetelheid is geraakt, dus deze overledenen worden verder nooit meer herdacht. Wel is er in Kobarid in de kerk een gedenksteen.

.

.

Verder zuidwaarts richting Kroatië passeren we een Michaels kerk, waar onderaan op het altaarschilderij met Michael de portretten van Mussolini en Hitler staan afgebeeld; bizar !

.


Via het Nationaal Park Triglv bij Bled, richting de Vintgarkloof, ons volgende reisdoel, aangegeven door Odilia. Waarom? Volgens haar waarneming was onderin de kloof de energie ernstig verstoord door de vele boomstammen die daar in de loop der tijd terecht waren gekomen, vaak door stormen, en vanwege de smalle doorgang werden tegengehouden.

We parkeerden de auto aan het begin van de kloof, maar helaas konden we zelfs lopend de plek onderin de kloof niet bereiken omdat de brug was weggespoeld; we kozen het pad omhoog langs de kloof, een hele opgave, vooral voor Margrete met haar gehandicapte been, want er lagen zeker wel tien bomen omgewaaid over het pad. We konden vandaar uit niet het water en de boomstammen onderin de kloof zien, maar hadden wel uitzicht over een groot deel van het diepe dal en konden zo dat deel wel energetisch bereiken, althans volgens Odilia. Op de plaats waar wij ons ritueel deden moesten we een steen neerleggen, en die na afloop de kloof in gooien. Verder was het nodig dat Frits afdaalde in de diepe kloof waar hij onder begeleiding van een hulpwezen heen geleid werd en vandaar uit voor ons als verbinding fungeerde. Tijdens ons ritueel raakte Margrete in een trance, en pas toen ik het ritueel afsloot met een luide tsjing van de tingsha’s kwam ze plotseling weer terug, ze had weinig besef van waar we waren, maar een sterke herinnering aan waar zij net geweest was: onderin de kloof in een grot met veel daar klem zittende boomgeesten, die zij door haar aanwezigheid daar weer de vrijheid had kunnen geven.

Een heel bijzondere ervaring, er was wel even wat tijd nodig om haar weer in het hier en nu te krijgen.

Ook Frits vertelde over zijn ervaring onderin in de kloof, hij was daar een wezen tegengekomen dat volledig in de war was, en hij had  ‘m met zijn energie kunnen helen. Maar had daarvoor wel de hulp van allerlei andere wezens moeten inroepen, zo heftig was het. Het deed Frits wel denken aan zijn oorspronkelijke taak in zijn eigen gebied, en aan zijn geliefde Deva daar, Urskula. In wezen gaf dit eigenlijk aan dat hij er klaar voor was terug te keren. Ik opperde de mogelijkheid om contact te zoeken met Urskula; dat ontroerde hem op dit moment te veel om erop in te gaan, een andere keer liever, eerst laten bezinken.

Wat in elk geval wel duidelijk was: wat een enorm ernstige verstoring in energie daar in die kloof moet zijn geweest!