Persoon-lijk en Briek


Nog iets voor jullie persoonlijk: Margrete voelt zich ziek, ze heeft veel te verwerken gehad en is gevoeliger geworden; het heeft veel te maken met haar voorouders; rust doet haar goed, en veel achter zich laten, ze heeft goed contact met haar gevoel, dat is mooi, maar wel veel. 
Bij jou speelt veel boosheid uit je jeugd, het kleine jongetje in jou is heel boos, je doet er goed aan hem hierin te bevestigen, niet je machteloosheid oproepen, dat is een oud patroon; jouw innerlijk kind voelt zich hierdoor niet veilig bij je, hij is al zo vaak over het hoofd gezien.
Nu jullie samen zijn gaat het beter met jullie lichaamswezens, zij kunnen het nu samen dragen. Dat is het, tot later.  

Weer bezoek van Briek. Hallo, heb je wat te vertellen? Nee. Kom je zo maar? Ja. Leuk. Zij gaat toch straks toch weg? Aan het eind van de middag. Zegt me niets. Zodra het een beetje donker wordt, zegt dat je wat? Ja. Dat is nu in de winter vroeger dan in de zomer, weet je dat? Ja, in de zomer zijn de mensen in de straat veel actiever. Je bedoelt ’s avonds? Ja, hier op straat. Ja, gezellig toch? Ja, maar dat niet alleen, ze maken rommel die ze laten liggen, en drinken meer alcohol, en worden dan onbereikbaar. Hoe bedoel je? Hun Grote Zelf, jullie noemen dat Lichaamswezen, kan dan geen contact meer maken. Heb jij daar dan wel ’s contact mee? Ja, met jullie praat ik toch ook via het Grote Zelf! Wist ik niet; zie je dat Grote Zelf dan op een bepaalde plaats in ons lichaam? Ja, waar het klopt. En zie je nog meer onderdelen van ons lichaam? Ja, een heleboel. Noem ’s wat. Het kleine zelf, jullie zeggen innerlijk kind), de verteerder (darmen en maag) met veel emoties, kleurwezens (stemming), je licht, als je denkt in je hoofd, de danser die jullie laat bewegen en de hartloper, die geeft boodschappen door, b.v. als je je stoot en er is hulp nodig. Dat wist ik allemaal niet, boeiend, zo leer ik nog ’s wat van jou, dank je wel! Wil je gaan? Ja. Ok, dag! (op naar de keuken voor wat lekkers).