Parijs, Paganis-me en schil-derij



12 dec. Margrete en ik hebben plannen voor het voorjaar: langs de megalieten rondom Parijs naar Bretagne. Ik  heb daarvoor in een boekje gelezen: Het Parijs van Isis door Karin Haanappel. Zij verklaart de naam van Parijs: par Isis, langs de tempel van Isis, waar Parijs door is ontstaan, en de fundamenten liggen onder de kerk St. Sulpice, met opzet daar gebouwd, wordt ook vermeld in de Da Vinci Code, maar de r.k. kerk wil er niets van weten. En wat ons het meest interesseert: heeft Odlilia er iets mee? Ja, graag! En wil je dat we aandacht geven aan de reeks aanslagen in Parijs vorige maand? (o.a. Charlie Hebdo, en bij een popconcert, in totaal 112 doden). Wel zielen meenemen, en benoemen, meer niet.
 
We hebben de eerste dag van de opleiding paganisme (leven met natuurgoden, Keltische jaarfeesten e.d. ) bij Oriana gevolgd; de grootste vraag die we hiervan meenemen is: gaan we hier iets leren/halen of brengen?
Odilia: Beide! Deze les is anders dan jullie al kennen, je kunt hier veel helder over jezelf krijgen op een andere manier dan bij Nicolaas; Hij was al een uitdaging om bij jezelf te blijven en met jezelf naar buiten te komen. Oriana heeft echt wel iets te bieden, en jullie ook trouwens. Volg je eigen spoor, ’t heeft ook wel wat speels, en een goede plek voor natuurwezens, dat zeker!
 
Wat er verder speelt: dat het ene schilderij (bij Margrete in de woonkamer) scheef hangt (oorspronkelijk is Margrete op dit schilderij begonnen haar voorouders te schilderen, maar zag daar later van af en heeft er iets anders overheen geschilderd) heeft met je overleden moeder te maken, ze voelt dat ze niet zo veel vat meer op je heeft, beschouw dit als haar laatste stuiptrekkingen, veel meer zal er niet meer gebeuren. Dat je vannacht weinig hebt geslapen komt omdat er veel creativiteit in je is vrij gekomen, dat heeft weer te maken met het baarmoederritueel dat je bij Sanna hebt gedaan. Er is veel bij je los gekomen van je innerlijk kind, vergeten delen die nooit gezien zijn, met veel verdriet, en dat heeft bij je moeder weer veel getriggerd. En goed dat je gestopt bent met je medicijnen, maar doe wel rustig aan, dat is echt nodig!
Jouw moeder, Ferry, voelt onbewust dat haar einde nadert, maar ze vindt het moeilijk het aardse los te laten vanwege je broer Rick. Voor haarzelf ligt er meer ontwikkeling om te gaan hemelen. Ze wordt daarin gesteund door haar vader, die haar in het aarde leven zo in de steek heeft gelaten en daarom accepteert ze zijn steun niet. Jouw overleden vader wacht op haar, niet in gelijkheid, maar als een kind dat op zijn moeder wacht; dit voelt ze onbewust heel sterk en versterkt haar hoge bloeddruk.  Dit zijn zo’n beetje de energieën die om jullie heen spelen.
 
Dan nog het boek waar Margrete mij in heeft laten meelezen; een heel mooie omschrijving over de ontwikkeling van de aarde en mensheid, en een inkijk in de volgende fase van de aarde, voor “ons” een feest zoals hij dat beschrijft. Dat hij er geen dieren waarneemt komt waarschijnlijk omdat hij ze niet herkent als zodanig, ze zijn op de nieuwe aarde in een getransformeerd stadium. (Jaap Hiddinga, Transformatie naar nieuw leven; ondertussen is het vervolg hierop ook verschenen: De laatste stap)