’s Nachts in bed in de auto in een bos voelde ik ineens een warme veeg over mijn wang, heel bijzonder. Natuurlijk een vraag voor Odilia: Een warme-luchtwezen, heeft als taak om ervoor te zorgen dat de knoppen van bladeren uitlopen en later in het seizoen er voor zorgt dat de bladeren weer los laten. Deze was nog jong, het was ook een jong bos, in principe heeft dat ook veel jonge natuurwezens, wel onder leiding van enkele oudere. Hij verzamelt zijn energie in de vorm van warmte en gaat dan de bomen in om daar zijn taak te doen, is dus niet helemaal een luchtwezen.
In Mirre stond een grote pow wow drum, altijd heerlijk om even op te spelen. Toevallig zag ik een nieuwe pas zelf gebouwde pow wow drum te koop staan. Leek me wel aanlokkelijk, de prijs was redelijk. Veel in twijfel of ik daar goed aan zou doen. Odilia gaf raad: ga je er echt een verbinding mee aan? Begrijpelijk, terechte vraag. Aarzeling. Van de kant van de drum voelde ik aarzeling, ik geloof dat ie liever bij zijn maker wilde blijven. Kon ik het opbrengen om ‘m veel te bespelen, en eigenlijk bijna elke dag? Eerlijk gezegd niet, dus ervan afgezien, met spijt, maar wel de juiste beslissing.
We hadden nog een afspraak gemaakt met Nicolaas, niet om terug te komen op het geschil, maar wel om de vier jaar die we bij hem opleiding hadden gedaan goed af te ronden, uiteindelijk hebben we veel van ‘m geleerd, en wilden het geschil het goede niet in de weg te laten staan. Hij stelde ons bezoek zeer op prijs, er waren al zoveel cursisten in zijn leven geweest die zonder afscheid waren weggegaan; we namen over en weer goed afscheid van elkaar. Odilia had ons aangeraden om ook van de deva op zijn terrein afscheid te nemen door voor haar te zingen en hardop te zeggen dat dit voor het laatst was, en er 2 stenen (één van elk van ons) bij het hoefijzer te leggen. (Het hoefijzer hadden we daar ooit neergelegd op de plek van de deva om haar pijn te erkennen dat er geen paarden meer kwamen). We vroegen aan Nicolaas of hij ermee akkoord was dat we dit nog op zijn terrein uitvoerden, voor hem geen punt.
Marion was bij dit alles niet aanwezig, maar nam later wel contact met ons op om te zeggen hoe blij ze was hoe het gelopen was, en dat Nicolaas zelf er ook heel blij over was; en dat ze heel graag de mogelijkheid wilde open houden dat wij bij hun thuis opstellingen zouden komen geven, en daarbij hoopte dat ze Nicolaas zover kon krijgen een eigen thema in te brengen. Wat ons betreft graag!
Odilia reageert wat later: Jullie hebben je goed uitgesproken en er werd ademloos geluisterd door de natuurwezens, de deva was geroerd door jullie openheid. Het blijft jammer van zijn reactie toen, maar dat is ook het lot van deze plek, hij past daar; de natuurwezens daar voelen zich door jullie gesteund en zien jullie betrokkenheid als voorbeeld: jullie gaan voor je taak.
Ik vroeg gelijk ook nog even over onze reisplannen voor Finland: voor de zomer van 2015 hadden we al een reis gepland met Berry en Inge naar Wales en Ierland, dus het zou 2016 worden, wat gelijk ook aan haar wens voldeed voldoende voorbereidingstijd te nemen voor deze reis. Bovendien gaf ze aan dat het vanuit haar wereld gezien om energetische redenen een sterke voorkeur had als we met de klok mee zouden reizen, dus eerst Denemarken, dan Scandinavië en Finland en als laatste de Baltische staten, en niet andersom. Wij zelf hadden geen voorkeur, dus wilden we haar wens wel volgen.
