Mace-donië en Stobi

Jablabnica gebergte

We reden verder in Macedonië langs de grens met Albanië, in noordelijke richting en kwamen aan bij de rivier de Drim, door het gebergte Jablabnica, verder naar Tetovo aan de voet van het Sar-gebergte met sneeuw op de toppen. Via Pena kwamen we aan bij het meer Deharsko. Een mooie tocht, maar Margrete had veel last van zenuwpijn in haar geopereerde been. Odilia kwam met raad: Die zalf, die je van die vrouw hebt meegekregen, die zou de pijn kunnen verlichten. Margrete wist direct welke zalf Odilia bedoelde: die met slangengif erin. Een opstelling doen over je paniek heeft geen zin. Het heeft weinig met haar zelf te maken, maar meer met de sfeer op die plek. Wat Margrete wel zou kunnen doen is, praten over het feit dat ze zich genegeerd voelde, hoewel het inzicht daarover, dat dat veroorzaakt werd door jouw (Ferry) afgeslotenheid, misschien al voldoende is, dat moet ze zelf maar inschatten.

Richting Desar soms een kleine rivier en dan weer een groot meer

 

We zijn nu op weg naar enkele bestemmingen voor jou, Odilia: Stobi, Covern Kamen met  rotsgraven bij Kumanovo en Kokino, die rotspartij die vroeger gebruikt werd als observatorium, daar wil jij toch graag weer mee verbonden worden? Ja, heel fijn; daar klank maken en steentjes uitwisselen graag. Het voelde als een heel intiem contact, met name voor Margrete en Odilia.

Stobi is de naam van een antieke Griekse stad, gelegen in het noorden van het oude Macedonië), gunstig gelegen aan de samenvloeiing van de Erigon (nu de Černa Reka) en de Axios (nu de Vardar), in de huidige staat Macedonië. De antieke stad ligt op het grondgebied van de huidige stad Gradsko.

Op 28 april bereiken we het voormalige Stobi, nu alleen nog maar ruïnes van een Romeinse nederzetting, met onder andere een amfitheater en mozaïek (41.553552 / 21.97642), heeft niet Odilia’s belangstelling, voor haar veel te recent.

Ik vraag aan Frits wat hij er aan beleeft: Oude wezens. Ja, en? Ik heb ze gevraagd over hun leven toen. En? Ze leefden in nauw contact met de natuurwezens toen, dat missen ze. De belangstelling van bezoekers stellen ze wel op prijs. Ze vonden mij maar een vreemde snijboon, dat ik vragen ging stellen, maar ze vertellen graag. En al die schoolkinderen? Ja, vinden ze leuk! Hadden die echt belangstelling? De meeste helemaal niet, dat vond ik juist zo leuk. Ze hebben lol met elkaar, een dagje uit, alleen maar bezig met elkaar. 

 

Even later namen we een theepauze langs de weg; aan de overkant ging een hond te keer, we gingen kijken wat er speelde,heel zielig in een klein hok, in de hitte. Margrete vroeg of Frits die hond zou kunnen troosten. Kort daarna werd het stil, de hond liep buiten zijn hok! Heb jij dat gedaan, met je maten? Krijg ik op m’n donder? Nou, heb je erop gelet dat ie de weg niet op kan? Ja, daar loopt nog een hek. Nou compliment zeg, wat fijn voor die hond! En wat je vraag betreft: je staat toch achter wat je gedaan hebt? Ga er dan ook echt voor staan. Maar ik ben bang voor ruzie. Nou, desnoods vinden wij dat je het niet had mogen doen, jij vind het toch een goede daad. Of ben je bang dat je weer zo’n fout maakt als waarvoor je gestraft bent? Ja. Maar dit heb je toch weloverwogen gedaan! Laat je angst varen, neem je verantwoordelijkheid. Vind ik toch eng. Oefenen!