Margrete voelde zich door het overlijden van haar moeder en alles wat eromheen speelde hevig geraakt, en we hebben toen haar voorouderlijn opgesteld voor wat meer inzicht en zo mogelijk enige verzoening; dat was schrikken, wat een boosheid, agressie, familieverraad! Over de incest van opa met z’n kleinkinderen werd met geen woord gerept. Een deel van de familie hield zich trouwens duidelijk afzijdig van deze agressie. Systemisch allemaal begrijpelijk, maar emotioneel nogal heftig. (wie het systemisch wil begrijpen lezen: De Fontein, elk zijn plek, door Els van Steijn). Kortom, Margrete nog een aantal weken van slag, en haar kat Pol met haar, ook begrijpelijk, huisdieren dragen heel wat last voor hun baasje.
Ondertussen is het nu november, Margrete is wat tot rust gekomen, en Pol dus ook. Zoals ik al eerder schreef was haar hartritme vanaf de dag van haar moeders overlijden van slag, nog zonder dat zij van dit overlijden wist; en overigens speelde de breuk met Nicolaas ons beiden ook nog wel parten.
In mijn familie was het voelbaar dat mijn moeder minder op mij afreageerde, en meer op mijn broer Rick. Hij dronk altijd Cola als een idioot, maar was er mee gestopt (misschien ook met andere suikers) en was flink afgevallen, maar rookte wel vaak wiet om zijn gevoel van onrust te onderdrukken (ontneemt ‘m ook zijn eetlust, vandaar ook het geslaagde afvallen wellicht) tot grote ongerustheid van onze moeder. Het leidt in elk geval wel af van haar aandacht te richten op mijn leefstijl.
