In de nacht

’s Nachts om half twee werden wij beiden wakker. Wat speelt er? Iets met de plek? Maar we ervaarden het hier beiden als heel vredig. Ik gaf aan dat ik de indruk had dat Margrete nogal gespannen was door haar gehandicapte been. Ik zie dat je er flink last van hebt, zeker als we hier door het veld lopen. Ach, ik ben aan de andere kant ook blij met wat ik weer wel kan, dat is er ook. In Hasturkas, bij de familie, was het lastiger, elke keer als ik naar het wc-hok in de tuin moest, moest ik weer mijn schoenen aantrekken en al die veters strikken, wat ’n klus! Maar jij voelt nogal afgesloten, en daar heb ik last van, ik ben dan mijn gevoel van bescherming kwijt, krijg beetje paniek nijgingen, voel me zo kwetsbaar. Frits kwam erbij, tegen mij: jij hebt je afgesloten voor je emoties over de situatie met Elisabet. Het zit je dwars, maar je praat er helemaal niet over. Ik: Dat zou wel eens kunnen kloppen, ik vind de situatie daar eigenlijk onvoorstelbaar, dat die schoonfamilie nu verder over haar kan beslissen. Maar ja, wat doe je eraan. Je uiten! Weet je wel waarom je diarree hebt gekregen? Om wat van je opgekropte gevoelens los te laten! Odilia luistert mee en wil er morgen iets over zeggen. Nou ja, dan is dat de spanning die er hangt? Fijn dat je er nu een beetje over gesproken hebt, ik had echt het gevoel dat er ruzie zou uitbreken, zo heftig was de sfeer hier.

Nou ja, zo’n ruzie hadden we heus wel opgelost, daar komen we wel weer uit. Dat zeg jij, ik weet het niet hoor, en als er ruzie blijft, dan gaat zij met de trein terug, en jij alleen verder met de auto? En wat moet ik dan, dan moet ik kiezen, dat is toch verschrikkelijk! Oh jee, heb je ’t zo zwaar opgevat? Daar schrik ik nou weer van! Zo ver laten we het heus niet komen, echt niet! Dat kan ik toch niet weten! Frits, een ruzie is altijd mogelijk, maar deze reis maken we samen, we gaan heus niet vanwege een ruzie uit elkaar, echt niet. Later vertelde Odilia hier wat meer over: Margrete en jij fungeren voor Frits als een ouderstel voor hun kind, en als die uit elkaar gaan, stort de wereld van het kind in, dat voelt Frits als zeer bedreigend. En vergeet niet dat hij ook al die ervaring achter de rug heeft dat ie uit zijn eigen gebied, weg van zijn eigen deva, is geplaatst. Ook al was dat uiteindelijk zijn eigen schuld, het heeft ‘m wel aangegrepen. Ik snap het. Zo zitten we hier alledrie met onze eigen sores! En dat midden in de nacht op een heel vredig plekje. Weet je hoe dit allemaal nu zo loskomt? Jullie zijn eerder gestopt op een plaats waar het helemaal niet goed voelde, en jullie hebben alledrie energie van die plek meegenomen, en die dreigde hier de sfeer tussen jullie onderling te verstoren. Oh boeiend, en het is wel helder nu, we gaan weer lekker slapen!