Bulga-rije (vallei van de Thra-ciërs & de Rozen-vallei &Koprivshtisa )

2 mei. Ik heb vanmorgen Frits niet begroet. Eenmaal op weg: Ik ben er ook! Ik: nou gezellig! Ik had je nog niet begroet he?Nee! Ik dacht ik vraag ’t zo vaak of je er bent, en je bent er altijd, dus vraag ik ’t nu ’s een keer niet. Ja, daarom doe ik ’t maar! Prima! Goeie nacht gehad? Heerlijk, veel waterwezens! Het lijkt me hier een heel gezonde omgeving, met die stromende beek erbij. Nou en of! Waarom gaan die natuurwezens die op andere plaatsen zijn niet allemaal hiernaartoe? Die zitten toch vast! Hoezo, waarom? Nou, die hebben hun taak daar, niet hier. We pauzeren even bij een grote zandvlakte Ik: Frits , ga maar even spelen. Dat maak ik zelf wel uit! Jij bent niet de enige die grapjes kan maken hoor. Ga ’t maar gauw allemaal opschrijven, anders ben je ’t weer vergeten. op dat moment morste Margrete op haar bloes. Ik: Frits, hier valt wat te lachten! Nou, niet echt, een verdwenen slipper is leuker!

Frits en ik gingen nog even door met elkaar te plagen, waarbij ik wat streng deed. Je lijkt nu wel op ..hoe heet ie ook alweer? Theodoor. Pas maar op, je krijgt nog  met ‘m te maken. Hoezo??? Als je terug gaat, daar gaat Theodoor over. Is hij ook degene die me weggehaald heeft? Ja, maar op verzoek van Urskula, want die wist zich geen raad meer met je. Stilte.

We reden door de vallei van de Thraciërs, met oude monumenten uit de Thracische cultuur. Mijn vraag aan Frits: veel oude wezens hier?  Ja, oud en slapend. Kan ik niet veel mee. Lekker laten slapen. (Drie jaar later zouden we nog heel wat Thracische tempels bezoeken, zie de Balkanreis 2018)

Ik parkeerde op een verlaten parkeerplaats voor een pauze; de hele omgeving deed wat aftands aan, ook de natuur, die leek ooit onderhouden, maar al een hele tijd niet meer. We liepen wat rond, over ook al verwaarloosde paden; Margrete trof er een geraamte van een geitenkop. Even verderop een verlaten en leeg openlucht 25 m zwembad. Frits: Er is hier vroeger veel plezier geweest!Jammer dat ’t weg is.  Ik: hoe weet je dat? Nou, er hangen nog heel wat natuurwezens rond uit die tijd die me dat laten weten. Is dat in de ethersfeer of astraal? Geen idee hoe jullie dat noemen, net zoals als jullie bezig zijn bij Susanne (met systemische rituelen). Als jullie ergens gelopen hebben laat je toch ook een heel spoor achter, en als je ergens komt voel je toch ook wat daar nog hangt, dat is altijd zo. In elk geval was het hier nu heerlijk rustig, uitgekiende plek voor een overnachting.

De volgende dag (ontbrak) was de zon al vroeg warm, Margrete gaf mijn voeten een metamorfose massage. Frits: Mag ik mee doen? Welkom!. Ha fijn. Ik: Doen we straks nog een plaagsessie? Frits lachend: Is goed, daar  hou ik je aan! Afgesproken. Na de massage: hoe is het met mijn lichaamswezen? Beter, heel wat beter, maar je buik is nog niet helemaal in orde, oppassen met eten. Gaan we nu spelen? Even wachten nog. Margrete: de rust van de nacht heeft je goed gedaan, zou goed zijn als je nog een tijdje rustig aan doet. Nou dat komt uit, dat wordt dan een rustig dagje. Frits: weer zo saai. Ik: Wacht maar af!

We reden door de Rozenvallei (jammer genoeg te vroeg voor volle bloei),bezochten een authentieke Turkse luxe woning, Lyutov House, en door naar het stadje Koprivshtisa, ook hier een wijkje met originele statige huizen, toegankelijk voor een luttel bedrag, en langs de rivier een markt met enkele eenvoudige kermis attracties. Natuurlijk was Frits niet geïnteresseerd in de huizen, maar omdat er nogal veel volk was vroeg ik ‘m af hij goed contact had met z’n steen in de auto; dat was het geval en nu mocht hij zijn gang gaan, voor hem twee zeer aantrekkelijke attracties, nl. een snoepkraam en een trampoline waarop kleine kinderen stonden te springen. Wij konden duidelijk zien dat Frits mee sprong met een klein meisje, want die ging ineens veel hoger en wilder dan daarvoor. Gelukkig was het een beveiligde trampoline met een scherm eromheen. We bezochten de oude huizen en liepen op ons gemakje langs alle kraampjes, maar zelfs toen was Frits nog druk bezig, maar ja, hij moest nu eenmaal met ons mee. Hoewel…even buiten het dorp gingen wij op een bankje zitten eten en Frits vroeg of hij dan nog even naar de markt mocht, hij wist de weg, langs de rivier. Nou vooruit dan! Toen we dan eindelijk echt verder gingen zei ik nog tegen Frits: Als jij binnenkort naar je eigen gebied teruggaat moet je aan Urskula vragen of ze er voor wil zorgen dat mensen daar een trampoline hebben. Ja goed idee, maar in elk geval is dit al heel leuk geweest!