Tijdens de cursus bij Nicolaas (en Marion) was ik de eerste dag heel erg moe, maar heb de cursus toch grotendeels gevolgd. Paaszondag was ik echter zo extreem moe, dat ik de hele dag in onze camper ben blijven liggen, met nauwelijks enige eetlust. Ik was zelfs dusdanig afwezig dat ik Margrete en Nicolaas als die bij mij langskwamen, niet herkende (vertelden ze me).
Na afloop van de cursus bood Marion aan om mij naar de dichtstbijzijnde EHBO-post te rijden, in Breda. Daar werd blaasontsteking vastgesteld en kreeg ik antibiotica, waar ik vrij snel van opknapte. De maandag zijn we nog een dag bij Nicolaas en Marion gebleven voor mijn herstel. We zouden die dag twee helingen bij huizen in België doen, die afspraak hebben we afgezegd tot later datum.
Grappig hoe Frits dit cursusweekend evalueerde (even afgezien van mijn ziekbed): Ik heb een goeie dag gehad, heerlijk met al die waterwezens (regen), en dat paard, ik heb ‘m bereden, leuk hoor. En wat een drollen, boeiend hoor! Er zitten veel natuurwezens in, warmtewezens, geurwezens, veel meer dan bij jullie, heel interessant. Als jullie meer van de natuur zouden leven, en in de natuur poepen, zou dat hetzelfde zijn. En er was lekkere honing (ik had bij de lunch op de eerste cursus dag met opzet de pot voor hem open laten open staan), prima!
En jullie hebben vandaag heel anders gewerkt dan gisteren, veel meer naar binnen toe, gisteren meer naar buiten. Jullie gingen toen echt van binnen naar buiten, eergisteren was het van buiten naar binnen. Bijzondere waarneming toch?
We zouden daarna ook nog op bezoek gaan bij Rosanne in Hoegaarden, ja, in de straat met de brouwerij van die naam. Die afspraak hebben we naar een dag later kunnen verzetten. Odilia had ons afgeraden die maandag te reizen; de dinsdag voelde ik me met enige aarzeling in staat verder te rijden, bij Rosanne kon ik eventueel in de camper blijven rusten en Margrete kon dan bij haar op bezoek. Frits liet merken enigszins ongerust te zijn over mijn plan, maar Odilia gaf aan dat er meer speelde: Het bezoek daar gaat heel boeiend worden, en is dus de inspanning waard. Het zou zelfs zonde zijn als je in de auto blijft, en de medicatie werkt ook nog positief door. En ook dit: Frits heeft heel veel vriendjes opgeroepen om jou te helpen aansterken, ook dit werkt nog door. Er wordt dus door veel voor je gezorgd, ook al merk je dat niet. Je kunt daar wel rustigaan doen, en indien nodig wat rust nemen. Je lichaamswezen is zich bewust van al die ondersteuning en vertrouwt er op, dus laat je bezorgdheid wat varen, heb vertrouwen! Maar het blijft je eigen vrije keus! En als je vandaag in de gelegenheid bent om wat te wandelen zal dat je heel goed doen, ook dat komt erbij.
Ik voelde me wel wat beduusd met zoveel zorg om en voor mij, en heb het serieus genomen en erop vertrouwd. We zijn dus doorgereden naar Hoegaarden, en bij Rosanne was het inderdaad boeiend. Haar woonsituatie alleen al was boeiend, in een half opgeknapt huis, met de andere helft al jaren nog niet opgeknapt. Ze had een kunstproject gedaan waar ze over vertelde: ze was in een oude Deuxcheveaux (lelijke eend) naar sjamanen in Siberië gereisd, en had deze reis en haar verblijf daar laten filmen.
We kenden haar trouwens van een sjamanistisch weekend bij Daan van Kampenhout.
’s Middags hebben we heerlijk gewandeld over een heuvelrug met zonneschijn. Die dag heeft me heel goed gedaan en ik had er geen enkele moeite mee om ’s woensdags onze reis een klein stukje naar het zuiden te vervolgen, als eerste naar een vriendin in Zwitserland, en als uiteindelijke bestemming naar mijn adoptie-gezin in Albanië.
