flinke kater

Goeiemorgen Frits, ben je er? Nee! De leukste thuis zeker? Ja! Goeie nacht gehad, nog iets beleefd? Ik was bij de koeien. Hebben ze ’t hier nou echt zo veel slechter dan bij ons? In Nederland hebben niet veel koeien een goed leven, vind ik. Ach ze dragen hun lot, ze zouden liever ’s ochtends naar de wei meegenomen worden, dan is het daar nog fris, ’s middags is het heel heet. Zal ik het Vladimir zeggen? Dan vindt ie je een bemoeial. (Later wel even met Eldi over gehad, die vertelde dat ze zomers om 6 uur ’s ochtends naar de wei gaan). Verder nog iets? Ik ben op het land geweest waar jullie dat ritueel hebben gedaan, en nog een stuk verder, ’t voelt veel beter, er is een hoop meer kracht. Kracht waarvoor? Om zich open te stellen voor nieuwe ontwikkelingen en niet alleen maar te berusten. Heb je mijn plan gehoord voor Elisabet?

Nou? Ik heb ze verteld dat ik bereid ben haar studie te betalen. Dat voelt fijn. Het gaat misschien wel om vrij veel geld, maar het is voor haar toekomst, en dat lijkt me zinvol.

Op dat moment probeerde Frits weer bij Margrete binnen te komen, om haar flink te laten schudden op de matras, maar Margrete reageerde tijdig: Nee, niet nu! Ik: Doe dat thuis maar weer, bij de buurkinderen op de trampoline. Frits: En ’t is een heel leuk beest. Welk beest? Die gans, daar kun je veel lol mee hebben; kun je ‘m niet meenemen? Beetje lastig in de auto! Ja, dat is zo, en dan zou hij proberen te ontsnappen. En niet de steen vergeten! Hij bedoelde de steen die Margrete had meegenomen van de kale vlakte waar wij het ritueel gedaan hadden. De bestemming zou uiteindelijk terecht komen in de lichtcirkel in de tuin van Margrete, zodat hij van daaruit later zou worden meegenomen bij rituelen. Nee, zeker niet, die gaat bij Margete in de lichtcirkel, kan ie de verbinding levend houden. En verder, hier in huis is niets lekkers te vinden. Zo is de cultuur hier. Ik ga nu weer spelen. Veel plezier! Maar zonder waterwezens, de zon schijnt weer. Ach ja.

Even later zegt Margrete dat ze graag aan Elisabet een steen, de platte tijgeroog, zou willen meegeven, omdat deze bescherming geeft. Dat kun je dan beter aan Odilia voorleggen. Odilia reageert direct: Nee, die is voor jou bedoeld, en zij heeft geen extra bescherming nodig, zij is hier thuis en omringd door haar familie 

Voor mij voelde het als een hele opluchting toen ik uiteindelijk mijn voorstel aan Elisabet duidelijk had gemaakt. Hun huis verkeert nu in redelijke staat, ook dankzij eerdere schenkingen van mij. Frits vertelde ook dat hij had gezien dat het lichaamswezen van Elisabet helemaal opgeleefd was; het gaf haar de mogelijkheid om zich uit het milieu los te maken. Maar ik had buiten de waard gerekend, in de persoon van vader Vladimir.

Die begon erover dat Elisabet straks geen deel meer uitmaakt van hun familie, maar van de familie van haar aanstaande man Orion, en die hadden er geen belang bij als zij ging studeren, integendeel. En als het al zo was, dan zouden zij voor haar betalen; dat zouden ze niet aan een buitenstaander willen overlaten, dat is tegen hun eer. En Orion’s familie wil binnenkort hier komen kennismaken, en dan is het belangrijk dat het huis er goed uitziet, zodat ze de indruk maken een enigszins gelijke partij te zijn. Zelfs met Orion over Elisabet’s toekomst praten zullen ze niet doen.

Dit voelde wel als een kater! Frits kwam ook melden dat het lichaamswezen van Elisabet weer totaal was ingezakt.

Odila, toen we even later alleen waren: Wat een omslag! Hoe voelt dat nu voor jou? Tja, een kater, maar het heeft weinig zin er tegenin te gaan, dit is door hun cultuur zo bepaald. En ik ga dit ook niet over de rug van Elisabet uitvechten, daar is zij niet mee gebaat. Zoals het nu is, denk ik dat ik ze een klein bedrag geef voor hun huis en daarmee samenhangende schulden, dat is waarschijnlijk het beste.

Heb je ’t gevoel dat ze jou echt gehoord hebben?  Nee, totaal niet, maar voor henzelf is er geen ruimte voor iets anders, het zit volkomen vast door regels van traditie. Ik wist niet dat ’t hier nog steeds zo gaat. Odilia: Jij hebt je in elk geval duidelijk uitgesproken, jouw intentie is duidelijk, veel ruimte zit er niet in, ik zou het maar zo laten als jij je er in kunt vinden. Gezien de situatie, moet dat dan maar. Het is wat ’t is, al vind ik het wel jammer voor haar. Elisabet vertelde nog wel dat ze een alternatief plan had, waar ze zelf ook veel voor voelde, namelijk om een opleiding patisserie bakker te gaan volgen in Fier, niet zo ver weg. Wel wat anders dan een studie oppakken, maar wel zo praktisch. Ik vertelde dat ik haar rekeningnummer had, ze moest me maar op de hoogte houden, dan konden we wel wat regelen, maar middels een eventuele betaling rechtstreeks naar haar, niet naar haar ouders!