In de avond

’s Avonds ging Vladimir met ons een gesprek aan, met Elisabet als tolk. Voor haar was dit een lastig situatie, want het ging over haar broer Eldi. Vladimir had de indruk dat Eldi geregeld bij mij om geld vroeg, en dat kon ik alleen maar beamen. In het begin had ik ‘m wel eens wat gestuurd, maar later niet meer, hij bleef bedelen! Vladimir gaf ook aan dat ik Eldi geen geld meer moest sturen, hij had ’t niet nodig en besteedde het niet nuttig.

Ondertussen zat Margrete te punniken. Dat kenden ze daar niet. En wat ging ze er mee doen? Een medicijnwiel maken, voor sjamanistische rituelen. Google werd erbij gehaald om er iets van te kunnen begrijpen. En sjamanistische klanken erbij gemaakt, didgeridoo, mondharp e.d. We hebben geprobeerd ze te laten voelen wat het met je doet. Vladimir vond ’t allemaal wel grappig, Elisabet kon het goed invoelen, en moeder Elvira… was alleen maar bang dat ze er hoofdpijn van zou krijgen.

De volgende ochtend kwam er nog een vervolg: Margrete en ik zaten kinesiologische vinger-modes te doen, ook wel mudra’s genoemd. Dat vroeg ook om uitleg. Elisabet kon ook deze heel goed invoelen, en nam direct foto’s om het vast te leggen. En Frits, wat neem jij waar? Als jullie dit doen manifesteert zich een lichtwezen die dit allemaal doorgeeft, ik kan niet zeggen wat voor lichtwezen, maar er gebeurt van alles in de energie, en ik doe eraan mee hoor! Kun je nog wat meer zeggen hierover? Nou, er zijn allemaal lichtstroompjes en die maken verbindingen. Soms voelt ’t als een jas om je heen, soms gaan ze naar binnen. Bij de modus van cel-herinnering werkte de energie niet helemaal goed; Margrete had dit wel gevoeld, maar wist geen oplossing. Frits zou er samen met een healing-wezen eraan werken en proberen er een oplossing voor te vinden.

Margrete kan deze vinger-modes heel goed voelen, niet alleen bij zichzelf, maar ook hoe ze bij een ander werken, en zei dat ze kon voelen dat ze bij mij sterk doorwerkten, wat ik zeker geloof, maar zelf minder kan voelen.

Ondertussen ontvingen we een leuk mail-berichtje van Babs: ze vroeg of het mogelijk is dat er na ons vertrek een luchtwezen bij haar gebleven is. Wij wisten van niets, maar Frits wel: Ja, die is daar achtergebleven, hij is leuk en ondeugend, en vond het spelletje met het testen heel grappig; hij kon zien wat er dan met het licht gebeurt, en is blij met de lucht- en waterwezens (regen) daar. Hij ziet ook dat het met Babs beter gaat nu, ze piekert minder, en haar lichaamswezen is blij met deze ondersteuning.