Enkele terloopse gesprekjes met Frits & Odilia:
Frits was zomaar mee de auto ingegaan, zonder iets te vragen. Ik gaf ‘m een compliment dat ie al aardig assertief geworden was, fijn! Van jou geleerd! Zo mag ik ’t horen! Ja, ik ben leuk! Mmm, dat klinkt arrogant. Dat woord kende ie niet. Getracht ‘m dat uit te leggen, heel lastig, mensentaal, hij heeft er totaal geen feeling mee, en waarschijnlijk heeft ie ’t ook niet zo bedoeld zoals ik ’t ervaarde, want hij heeft absoluut niets arrogants. Vandaar dat ’t begrip arrogant ‘m niets zegt, maar ja, ik was er nu eenmaal over begonnen.
Vanaf mijn huis is op loopafstand een filiaal van A.H., waar ik geregeld boodschappen doe, maar de andere kant op, iets verder weg, heb ik een natuurvoedingswinkel. Bij beide kom ik geregeld. Ik was benieuwd of Frits aan de groenten en het fruit verschil kon waarnemen.
Natuurlijk, hier (in de supermarkt) zijn geen gezonde natuurwezens, ze zijn niet volgroeid, ze zijn zwak en niet blij, dat voel je overal hier.
In die andere winkel, daar zijn ze gezond en krachtig, en levenslustig, daar word ik blij van, en ze zitten niet zo opgesloten in plastic; al dat plastic, de natuurwezens zitten er in gevangen, heel naar, ik snap niet waarom mensen dat doen, afschuwelijk.
We waren een dag op bezoek bij vrienden, die een hondje hadden met een gespalkt pootje. ’s Avonds vertelde Frits:
Wat een leuk hondje, maar nu is het wel even saai voor haar met die gebroken poot. Ik vertel haar veel verhalen, en terwijl ze dan luistert valt ze in slaap. Net zoals ik vaak de natuurwezens van alles vertel over rivieren, dat vinden ze interessant. Enkelen willen er dan naartoe, en zetten ze verlangen uit. Soms worden ze dan geholpen. Mooi he?
En dan zit ik nog met iets waar Nicolaas het over heeft gehad, dat wolken heel hoge engelwezens zijn, cherubijnen? Heb jij daar ervaring mee?
Geen idee, ze zitten natuurlijk vol met waterwezens, leuk om mee te spelen. Naar mijn idee lijken ze meer op vormgeesten, al die vormen die steeds veranderen, ik heb er wel eens contact mee gemaakt, om te spelen dan, was wel heel leuk toen, lekker ontspannen tussen die wolken.
De volgende ochtend reageerde Odilia hier op: Ik hoorde jullie over de wolken; ik hou me er niet echt mee bezig, maar het klopt wel dat het “hoge wezens” zijn, in jullie taal dan, wij kennen die indeling niet. Zij zoeken geen contact, ze hebben gewoon hun taak, maar mocht er noodzaak toe zijn dan kan ik wel contact maken. Het klopt wel wat Nicolaas heeft verteld, ook hun kleuren en klanken zijn zeer bijzonder. Frits is meer met waterwezens bezig, niet zo zeer met wolken als wezen.
En dit kan ik je ook alvast ook vertellen: Die dag jullie naar de Grebbeberg gaan, wordt een mooie da, met veel mensen, jullie worden daar door velen verwacht!
(We zouden een helingsritueel doen bij de Grebbelinie; er kwamen inderdaad bijna 20 mensen.) Kort tevoren hadden we de Grebbelinie bezocht, ter voorbereiding, en gezien dat er heel wat dieren vrij rondliepen. We vroegen ons af of dat niet bezwaarlijk zou zijn.
Odilia: Dat er dieren rond lopen helpt ook trauma afvoeren, en dat geldt ook voor de waterwezens, dus dat het aan een rivier ligt is dat gunstig. (Eventuele regen ook!) Jullie doen er goed aan de nieuwe kristallen bij de heling te gebruiken als bescherming tegen de ongetwijfeld aanwezige tegenmachten. En de spreuk van Nicolaas!
Ik had nog een heel andere vraag: de kennismaking tussen jou, Odilia en ons, in de zomer van 2014, was die van te voren al gepland? Odilia: Nee, absoluut niet, ik had wel mijn verlangen in de kosmos uitgezet. Toen Margrete bezig was met invoelen en jullie je uitnodiging uitspraken, heb ik ‘m gehoord en opgepakt. Ik heb me er niet in verdiept door wie en hoe dit verder geregeld is.
Het is ook heel fijn dat jullie iets gaan doen met Huize Windekind; het is dringend. Er is daar zoveel heftigs gebeurd wat nog lang niet is opgelost (Sicherheitspolizei); daar moeten jullie zeker je nieuwe kristallen (tijgeroog-pilaartjes) gebruiken voor de tegenmachten. En ook in Utrecht op de Maliebaan (ook Sicherheitspolizei); dat is heel dringend nodig. Daar doen jullie er goed aan door elkaar te lopen. De wezens daar staan al klaar te wachten op jullie en zich erop voor te bereiden, want je hebt je idee al naar buiten gebracht, dus jullie worden verwacht.
Uiteindelijk kunnen alleen mensen de natuurwezens en gekwelde zielen helen, de schade is ook aangericht door mensen. Ikzelf onderneem nog niets en wacht af, want we moeten ze niet overladen. Voor jullie, om met Nicolaas mee naar de Marne te gaan voelt niet goed nu, dat wordt te veel. Je kunt eventueel wel vanuit huis meedoen. En als jullie naar de Odiliënberg komen, zouden jullie wel onderweg daarlangs kunnen gaan en daar op een later tijdstip nog iets doen, heel zinvol.
Aldus Odilia over een aantal van onze toekomstige activiteiten.
